Sve javne potrebe, odnosno funkcije i djelatnosti države klasifikujemo u sledeće osnove grupe: • prvu grupu čine klasične javne funkcije države vezane za funkcionisanje političkog i ekonomskog sistema (državna administracija na svim nivoima državne organizovanosti); • druga grupa obuhvata potrebe za međunarodnom bezbjednošću zemlje, što podrazumijeva postojanje oružane sile (vojske); • treću grupu formiraju funkcije unutrašnje bezbjednosti u pogledu zaštita sloboda i prava građana, njihove imovine, kao i zaštita postojećg političkog, prav nog i ekonomskog sistema i poretka. U pitanju su funkcije organa unutrašnjih poslova, ali i pravosudnih organa i organa tužilašva i pravobranilaštva te ombudsman (zaštitnik građana); • četvrtoj grupi pripadaju funkcije iz domena socijalne sigurnosti građana. U pitanju su, u savremnom smislu riječi, dve podgrupe funkcija. Najprije, riječ je o funkcijama obaveznog socijalnog osiguranja (penzijsko-invalidsko osiguranje, zdravstveno osiguranje i osiguranje za slučaj nezaposlenosti). Osim toga, ta funkcija podrazumijeva i djelatnost države i njenih organa u oblasti socijalnog zbrinjavanja i zaštite svih građana koji su iz bilo kojih razloga ostali bez (dovoljne) ekonomske snage da, u datim uslovima, mogu da opstanu; • petu grupu formiraju funkcije u tzv. društvenim aktivnostima koje su veoma brojne, a obuhvataju obrazovanje, nauku, kulturu, fizičku kulturu i slično; • šestu grupu čine funkcije u domenu ekonomske politike i privrednog razvoja; • sedmoj grupi pripdaju vanredne funcije državei njenih organa i institucija, uslovljene nepredvidljivim događajima većih ili manjih razmjera kako na unurtrašnjem planu tako i u svjetskom okruženju: u slučajevima elementarnih nepogoda, poremećaja spoljnopolitičkih uslova (rat), unutrašnjih političkih i socijalnih poremećaja i slično.
